Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Blogοπαραμυθάκι.....

Μια φορά και έναν καιρό
ήταν ένα γκρίζο blog
χαμένο στη blogόσφαιρα
έρημο και σκοτεινό
Δεν ήξερε καμία γνωστή γλώσσα….
και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει
Προσπαθούσε να υποδεχθεί ....
με ένα χαμόγελο τους επισκέπτες….
όμως το χαμόγελο του
δεν φαινόταν στο σκοτάδι….
Η μοναξιά του ήταν τόσο μεγάλη
σχεδόν χαοτική
που οι λέξεις ζαλιζότανε
παθαίνανε υψοφοβία
και χάνανε ένα ένα τα γράμματα τους
που πέφτανε στο κενό….
Καμία λέξη δεν στέριωνε
καμία ανάρτηση δεν έμενε….
και το blog έμενε μόνο και αδειανό
να κλαίει με λυγμούς….

Μία μέρα άκουσε το κλάμα του τυχαία
ένα μικρό περίεργο αγόρι….
που το φώναζαν Χαραλάμπη
γιατί έλαμπε από χαρά
Όταν το άκουσε στεναχωρήθηκε….
και μπήκε στη σελίδα του
να διαβάσει γιατί κλαίει το μικρό blog
Μαζί του πήρε και μία φιλενάδα του
την μικρή πυγολαμπίδα….
τη γλωσσομαθή Κλαγκ…
Δεν βρήκε όμως τίποτα να διαβάσει….
και άρχισε να ζαλίζεται από το κενό….
Λίγο όμως πριν να πέσει μέσα του
τον κράτησε η δυνατή Κλαγκ
και αρχίσανε να πετάν….
Όπως πετούσαν στο σκοτεινό κενό….
η Κλαγκ έβγαζε φως….
το οποίο ενώθηκε με τη χαρά του Χαραλάμπη
και ξαφνικά φώτισε όλο το blog….
Τότε επιτέλους φάνηκε το όμορφο χαμόγελο του ….
Η Κλαγκ… που μιλούσε όλες τις γλώσσες
μίλησε με το μικρό blog
και είπε στον Χαραλάμπη….
ότι έκλεγε από μοναξιά….
Τότε ο μικρός Χαραλάμπης προσφέρθηκε
να καλέσει όλους τους μαγικούς φίλους του
να του κάνουνε παρέα….
για να μην στεναχωριέται πια
Φώναξε νεράιδες ξωτικά….
πεταλούδες και γοργόνες….
και αυτές με την σειρά τους
καλέσανε τους φίλους τους….
μέχρι που γέμισε το blog
με χρώματα και όνειρα….
ιστορίες και αισθήματα….
και έκαναν ένα μεγάλο πάρτυ να το γιορτάσουνε….
Οι άνθρωποι ακούσανε τα γέλια
σαν χαρούμενη μουσική….
και τρέξανε και αυτοί στο blog
να μοιραστούνε τη φανταστική παρέα…
Τώρα η επικοινωνία ήταν εύκολη….
Υπήρχαν όλα τα πλάσματα της φαντασίας και του ονείρου να την διευκολύνουν
και η χαρά ξεχείλισε….
απλώθηκε και αγκάλιασε τρυφερά
όλες τις παιδικές ψυχές
ακόμα και αυτές που κρυβότανε
στη σοβαρότητα των ενηλίκων
Και ζήσαμε εμείς καλά….
και το blog καλύτερα…..

Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή… αποτελεί τη συμμετοχή μου…
σε ένα παιχνίδι του Mahler… που αυτοπροσκαλέστηκα…
και είχε σαν σκοπό την παρουσίαση ενός καινούριου blog που μας εντυπωσίασε…

Το Blog αυτόείναι το Ζήσε σ’ένα παραμύθι….
που ειλικρινά με εντυπωσίασε με την φαντασία και την τρυφερότητα του
Όταν το διάβασα ενθουσιάστηκα τόσο...
που ήθελα να του κάνω ένα δώρο….
σαν αυτά που κάνει στους επισκέπτες του
ένα παραμύθι…..




13 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

μόλις έζησα ένα παραμύθι!
να κάτσω λίγο ακόμα εδώ;

aKanonisti είπε...

Και το ρωτάς???
Κάτσε όσο θες....
Εγώ μπορώ να σου λέω παραμύθια ως την άνοιξη....
:-))))

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ωραίο το παραμύθι.
Το ΄χουμε βλέπω.

Μια φορά κι έναν καιρό σε μιά τρανή πολιτεία στη μαύρη θάλασσα έπεσε μια μεγάλη ξηρασία.
Τα χωράφια δεν κάρπιζαν, τα ζώα δεν έβρισκαν βοσκή και οι άνθρωποι υπέφεραν.
Σύντομα τα αποθέματα σε τρόφιμα τέλειωσαν κι ο κόσμος άρχισε να πεθαίνει, φωνάζοντας λίγο ψωμί ως την τελευταία του ώρα.
Τότε ένας πλούσιος νέος που είχε προνοήσει να γεμίσει στάρι τις αποθήκες του, ζήτησε τη συμβουλή ενός σοφού γέροντα για το πως θα σταματήσει το κακό.
Ο γέροντας τον συμβούλεψε να ζυμώσει σκορδόψωμο και να κατέβει στον κάτω κόσμο για να το προσφέρει στον Χάροντα.
Έτσι κι έγινε, ο Χάροντας έφαγε το σκορδόψωμο, του έπεσε η πίεση και τον πήρε ο ύπνος και ο νέος πήρε πίσω τις ψυχές στη γη.
Απο τότε ο νέος έγινε βασιλιάς σ΄όλη τη μαύρη θάλασσα και οι απόγονοι του προκαλούσαν σεβασμό και τον προκαλούν μέχρι σήμερα γιατί με το ψωμί νίκησαν τον Άδη κι έχουν όνομα τρανό, τους φωνάζουν Ψωμιάδη.

Dimitris είπε...

ωραίο είναι αλλά... Χαραλάμπης;; :Ρ

ΦΙΛΙΠΠΟΣ είπε...

Προς το Blog σας

Ένα νέο blog γεννήθηκε με σκοπό να δόση βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες

Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..

www.ksipnistere.blogspot.com

www.ksipnistere.gr

kostaslogh είπε...

μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρούλης κεφτές,διάσημος όμως ,είχε βγεί από τα χέρια της κυρίας kostaslogh με ιδιαίτερη φροντίδα ,και καμάρωνε μοσχομυριστός στην κορυφή του μικρού βουνού που σχημάτιζαν από κάτω του τα μόλις τηγανισμένα μαζί μ αυτόν αδέρφια του.Εκεί που απολάμβανε τη δόξα του όμως ένα από τα αδέρφια του του φώναξε:
τι καμαρώνεις;όπου νά ΄ναι εσύ πρώτος θα
βουτήξεις διαλυμένος σε κάποια κοιλιά γεμάτη οξέα!!
Ο μικρός κεφτές κατατρόμαξε,άρχισε να σκούζει "δε θέλω να πεθάνω -δε θέλω να με φάνε!!!"
Τον άκουσε η κ. kostaslogh πλησίασε
και του λέει:"μικρέ μου κεφτέ,γιατί φοβάσαι,κάποια μέρα όλοι θα πεθάνουμε,θα έπρεπε να είσαι περήφανος που εσύ τουλάχιστον έγινες διάσημος".
Εκείνος όμως απαρηγόρητος δεν μπορούσε να το δεχτεί,συνέχισε να παρακαλάει και να κλαίει.Κι εκείνη δεν είναι από πέτρα ,λύγισε!
"Εντάξει",του λέει,"άκου τι θα κάνουμε,θα σου ρίξω διάφορα αρώματα και αποσμητικά να μυρίζεις αλλιώς και θα σε βάψω κόκκινο"
Ο κεφτεδούλης την άκουσε,το σκέφτηκε κι απάντησε:
"μα τότε δεν θα είμαι κεφτές!"
"ακριβώς μικρέ μου"του απάντησε εκείνη "υπάρχουν και πράγματα χειρότερα απ ΄το θάνατο,όπως το να ζεις λάθος ζωή ας πούμε!"

aKanonisti είπε...

@KYΠ.....
Είσαι μουρΛΛΛΛΛΛός!!!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Φοβερή ιδέα.....
Να κάνουμε ένα βλογ...να γράφουμε παραμύθια για πολιτικούς...και νομαρχες????
Γουστάρετε???????
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα


@Dimitris...
μα έτσι λένε βρε τον άνθρωπο που έχει το βλογ....
(δεν πάτησες στα λινκ?)


@ksipnistere...
ευχαριστώ για την πρόταση...αλλά εγώ το βλογ το έχω για την πλάκα μου... όχι για να αλλάξω τον κόσμο....
Μακάρι να τα καταφέρετε...
Εγώ δεν μπορώ να συμμετέχω...
:-))))


@Kostaslogh...
Οι μυθικοι κεφτέδες....με τα ηθικά και γαστρονομικά διδάγματα....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(ενδιαφέρεσαι για το πολιτικοπαραμυθοβλογ?????)

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Mέσα. Τι θα έλεγα.

kostaslogh είπε...

μέσα με χίλια!!!!

ο κύριος "αμ" είπε...

Ρε συ καλό αυτό !!!!!!!
Μπράβο * 2 μην σου πω και παραπάνω :)


κι η ιδέα σου για το "παραμυθόμπλογκο" καληηηηηηηηηή
για προχώρα ;)

Ourbax είπε...

Εγώ πάντως προτιμώ να ζω μέσα στα ψεύτικα παραμύθια της φαντασίας παρά στα αληθινά ψέματα της πραγματικότητας.

mahler76 είπε...

κάλιο αργά παρά ποτε!!! πάω να δώ το νέο μπλόγκ.

elf είπε...

Ωραίο!!!! Παραμύθι και μπλογκ!