Mal Di Luna…

Το πάθος της Σελήνης…
ζει στο Έρεβος…
ξεσκίζοντας τα σωθικά της…

Ακυρώνει κάθε απειλή...
με ενστικτώδη παιχνίδια…
σκιών και ονείρων…

Αυτή…
μεθυστική και δυσοίωνη…
αυτοκαταστροφική…
δημιουργεί με το παράπονο...
κάθε βίαιης απόσπασης…
από τον ουρανό...
ξυπνώντας τον έρωτα της λείας…
με γλυκιά ανελέητη σιωπή…
καταδικάζοντας θύτες και θύματα…
από τον ήχο της ανάσας τους...
ή της καρδιάς τους…

Σε διονυσιακά όργια μεθάνε…
πνίγοντας παραμορφωτικές αυτοσυνειδήσεις...
σε μονάκριβο κρασί......
απελπισμένων εκκρίσεων…
και πλαστών ελπίδων…

Μία στιγμή μόνο χαλαρώνει…
όταν θυμάται τον Ήλιο…
που θα κάψει επιτέλους…
την αθωότητα της…
και θα ξεκουραστεί…
ως την επόμενη νύκτα…

Υ.Γ. Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί τη συμμετοχή μου στο νέο παιχνίδι του Green Revenger…

στο οποίο οι φίλοι του διαλέγουν ένα χαρακτηριστικό ή λατρεμένο τους άσμα.. και γράφουν ένα κείμενο…

Εγώ διάλεξα το Mal di Luna, του N. Piovani από την ταινία Κaos των αδερφών Taviani.
Η φωτογραφία είναι του Jeffrey K Silverthorne και το κείμενο έχει επηρεαστεί από το «Πόθος για Ζωγραφική» του Charles Baudelaire.