Τώρα παίζουμε.....

ΦΕΥΓΑ!!!!!!!

.

(...αφού χάσαμε στις πόρτες.....

...ισοφαρίσαμε ηρωικά στο πλακωτό....)

.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

.

.

.

.

Υ.Γ.1 Καλοδεχούμενα τα σχόλια...

που θα λένε πόσο θα σας λείψω...

αυτήν την εβδομάδα......

.

Y.Γ. 2. Η φωτογραφία δεν είναι δική μου.....

(εγώ παίζω μόνο με ομορφάντρες...)

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

....είναι του Slim Aarons....

Le Pèse-Nerfs....

Οι περιφράξεις προστατεύουν…
τις ενοχές των «λογικών»….
στις εισόδους πάντα σε μετράνε…
με ένα βλέμμα κοφτερό….

και όταν ήρεμος θα πάρεις …
επίφαση επιστροφής…
προχωράς… καταπίνοντας θλίψη…
ωμή στοιχειωμένη ενοχή….

σε υποδέχεται ένας φαφούτης…
καλοσυνάτη υποταγή…

«έχεις κυρά μου, ένα τσιγάρο???»
τα χέρια σου εκλιπαρεί…
και εσύ δεν μπορείς παρά να δώσεις…
ξεπληρώνεις την επιστροφή…

προχωράς πιο βιαστικά, τώρα …
κοιτώντας πάντα χαμηλά…
ξένα βλέμματα καρφώνουν…
κατευθείαν στην καρδιά…

όμως… όταν τα έχεις χάσει όλα…
ξέρεις να παρακαλάς….
«θα μου δώσεις ένα τσιγάρο???»
«έχεις μήπως και φωτιά???»

κοίτα τότε μόνο τα χέρια…
στόχοι εύκολοι…
απλοί…
τώρα θα πάρουν σήμα να ζυγώσουν…
και άλλοι, πιο ντροπαλοί….

ένα τσιγάρο… μία ψυχή….
η αξιοπρέπεια που έχει χαθεί….
η εξουσία στα αθώα θύματα της…
τώρα πια θα εκφραστεί…
ένα αρχίδι… που έχει αιώνες...
να καλογαμηθεί…
ένας τσόγλανος… γαμω-αριστούχος…
στις πανελλαδικές..
και μία αγάμητη καριόλα…
ματωμένη στη χλωρίνη…
πλαστά λευκή η γαμω-στολή …
ανέραστο φετίχ για αδαείς….
δεν ξεχάσαν απορρίψεις…
λίγο πριν να εγκλειστούν….
στο άσυλο με τις ψυχές μας…
που από βίτσιο τυραννούν….
.

.
ένα τσιγάρο…
δεν αρκεί…
στον καπνό του να κρύψει…
μίας κοινωνίας την ενοχή….

.

.

.

.

Υ.Γ. Σήμερα έμαθα πως απαγορεύεται στους ασθενείς ψυχιατρείων...

να έχουν τσιγάρα....και λύθηκε μία απορία χρόνων....

με ένα ακόμα αντάλλαγμα στην κόλαση....

Lunatico....

Χάθηκε ή όλα χάθηκαν?
δεν θυμάται πια καθαρά…
Μόνη παρέα το κρυμμένο φεγγάρι…
τονισμένο στην απολυτότητα…
τρομερών σκιών...

Έντονη η μυρωδιά της υγρασίας…
αόρατη ενστικτώδης απειλή…
Το μονοπάτι ανηφορικό όπως ήταν πάντα …
και η λάσπη πρόστυχη, δεκτικά γλιστερή …
Το δέρμα χαρίζεται στα άγρια αγκάθια….
ενώ η ανάσα αιμορραγεί…
.

Παράξενες φωνές την προσκαλούσαν…
προορισμένη για το χαμό….
Άγριοι λύκοι την ακολουθούσαν…
μυρίζοντας καυλωμένοι τον πανικό…
.
Τίποτα χρήσιμο από όσα είχε μάθει…
τίποτα γνώριμο να ορισθεί…
'Ενας μικρός σπασμός στο αριστερό της φρύδι…
και ξαφνικά η όραση είχε οξυνθεί…
.
Ένιωσε την αδρεναλίνη μέσα της να ρέει…
να την μεταμορφώνει σε κάτι ζω(τ)ικό…
Ξαφνικά θέλησε πολύ να ζήσει…
να γλυτώσει από το μαύρο της, το ριζικό…

.

Έσφιξε δυνατά στη δεξιά παλάμη…
ένα τυχαίο ξύλο αιχμηρό…
και ένιωσε στις ακίδες που την τρυπάνε...
έναν πόνο λυτρωτικό…

...

Λύκε… απόψε θε να σε φάω…
Λύκε απόψε δεν είμαι εγώ…
Λύκε απόψε σε αναζητάω…
το απελπισμένο θύμα…
νικηφόρος θύτης…
απελπισμένος και δυνατός…
.

.

.

Υ.Γ. Είναι η πρώτη μου απόπειρα μουσικής μείξης…
οπότε…μην κάνετε τον κόπο να γράψετε σκληρή κριτική…
I know…. και Fuck you....(both)...

.

.

.

Λιώνοντας....

σε ένα αμήχανο καλοκαίρι …

έντρομο, αβέβαιο και θλιβερό…

.

Στην πόλη εγκλωβισμένο…
μέσα σε καυτό μπετόν…
με περιρρέουσα τη βρώμα…
χνώτων ποταπών…

Ατέρμονη η μιζέρια των αιχμηρών Εγώ…
αχόρταγη η κακία των κομπλεξικών…
Πορνό της "αυθεντίας"... ρουφάει τον χυμό...

.

Υπόκωφο λαχάνιασμα.... κόλασης ρυθμός…
κολλάει ύπουλα στους πόρους, ανέμελων μυαλών…
ρυπαίνοντας πρόστυχα τον ιδρώτα…
των τελευταίων αφελών….

Η σάρκα φέτος λιώνει στο μυαλό…

Chocolate Bunny from Lernert & Sander on Vimeo.

.

.

.

Υ.Γ. Οι πίνακες ανήκουν στην Francine Spiegel...

Mise en abyme....

Θα φτιάξω για σένα μια παγίδα …

.
Παγίδα αόρατη και μυστική…


Εκεί θα κλειστώ, να σε περιμένω…



θαμμένη στου πόθου την υποταγή…

Θα φορέσω για σένα κάθε δαντέλα…

αρώματα φίνα γαλλικά…

για να εισπράξω την άρνηση,
με ιδρώτα και σπέρμα…

την τελευταία ανάσα σε ένα φιλί…

Μετά θα φαντασιωθώ ανύπαρκτο βλέμμα…

που πρόστυχα τάχα εκλιπαρεί…

και θα χαθώ σε τυφλό ψυχρό καθρέπτη…

ξεχνώντας την τρίτη διάσταση του εφικτού....

Στην άβυσσο μιας άνομης έλξης…

που μέσα της αιώνες έχω χαθεί…

ο πόθος ζητάει το άλικο χρώμα…

.

φτιασιδώνει το πάθος…

να εκφραστεί...

Ενδομητριώνοντας τη φυλακή μας…

Κρύβοντας μέχρι θανάτου…

της λύτρωσής μας το κλειδί…

.

.

.

.

.

.

.

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από ένα ακριβό κατάστημα εσωρούχων….
που λέγεται Elegance…..
Αφορμή για την ανάρτηση ήταν…
ένα σχόλιο της πωλήτριας….
για τη κρυμμένη θηλυκότητα…
που εκφράζεται απελπισμένα πλέον…
στην κατανάλωση γαλλικής δαντέλας…

Αντιρατσιστική ΦανΔασία….

Είναι πλέον…
σε όλους, γνωστή…
η τεράστια επιτυχία…
του 15ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ…

Δεν έγινε όμως γνωστή…
για ευνόητους λόγους….
(βλέπε ΕΛ…και Λιακό)
πως η επιτυχία του δεν περιορίστηκε…
μόνο… στα επίγεια….

Γνωστός βλογοεξωγήινος…
προσγείωσε το διαστημόπλοιο του…
στον χώρο του Φεστιβάλ…
και ενεφανίσθη…
στο πιο διάσημο ουζερί του Σύμπαντος…
το Ουζερί Γκρέτα…
(Γκρέτα από την ΦουΚς Γκέτα…
που φοράει ο σέΚτσυ σερβιτόρος της…
όταν επιδίδεται σε ντίσκο χορευτικές φιγούρες)

Ο πλέον γνωστός, φίλος του πρέσβη…
στην βλογόσφαιρα….
ανέλαβε… να τον υποδεχΤεί….
ως έμπειρος διπλωμάτης….
και μετά τις πρώτες ρακές…
ο κύριος Αμ… προσφέρθηκε να του συστήσει…
όλες τις ευγενικές υπάρξεις της βλογόσφαιρας…
μήπως και καταφέρουμε…
να τον κρατήσουμε στη γη….

(γιατί τόσο καλά πλάΖματα σπανίζουν!!!)

Ο Αντιδραστικός δεν αντέδρασε…
διότι πάντα επικροτεί το Σεχχχχχχ…
χωρίς διαπλανητικές διακρίσεις…
ενώ η Κοκκινομπαλόνι…
έθεσε όλα τα αρχιτεκτονικά προβλήματα του πλανήτη…
επί χορτοτάπητος….

Ήταν και ένας άλλος διάσημος…
πΧοιοτικός βλόγερ εκεί….
αλλά δεν θα αναφέρουμε το όνομα του…
διότι… δεν θέλουμε να τον μιάνουμε...
με τον κιτρινιΖμό μας….

Την παράσταση (και την ουρά) βέβαια έκλεψε…
μία καρατυπού κοκκινομάλλα…
η οποία έχει απασχολήσει και παλαιότερα...
το βλογ… με την σκανδαλώδη συμπεριφορά της…

Αργά το βράδυ…
λίγο έλειψε να παρεκτραπεί…
η διαπλανητική συζήτησιςςςς….
όταν ένας νεαρός συνομιλητής…
συνοδευόμενος από μία μοιραία ξανθιά…
παρεσύρθει από το φάνΔαΖμα του Ζορρό…
και είπε καλά λόγια…
για την Ανω Πόλη της Θεσσαλλλονίκης…

Ευτυχώς… τα ακανόνιστα αντανακλαστικά…
ήταν όπως πάντα σε φόρμα…
και… η τάΚσις... αποκαταστάθηκε….

Η παρούσα ανάρτηση….
θα κλείσει… με μία ευχή….
που περιγράφει πλήρως…
το κλίμα του Φεστιβάλ…..

«ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!!!!!»

(τελεία απούσα)

και ένα άΖμα...

αφιερωμένο στον καλό μας εξωγήινο...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ημέρα Πάγκαλου….

Σήμερα το βλογγγ συμμετέχει ακανόνιστα…

στην πρωτοβουλία των Ακυβέρνητων Πολιτειών…

ώστε να εκφράσει επιτέλους…

την αναίσχυντη καψουριά μου…

με τον πιο σέΚτσυ τύραννο…

της πολιτικής σCkηνής….

Και επειδή αυτό το πάθος…

κρατάει χρόνια…

μόνο με ένα καψουροτράγουδο...

σε ρεμίξ με δηλώσεις….

θα μπορούσε να εκφραστεί….

ΘόδωρΑ μανάρι μου…

Αστέρι μου και Παιδαρά μου!!!!

όΛΛΛΛο δικό σου!!!!!

ΧαΛΛΛάλι…

Ας ήταν να ερχόσουν

να σ' έβλεπα λιγάκι .

ετούτη τη βραδιά

Δεν νομίζω ότι θα γίνει γιατί είναι το κλίμα πολύ δυσάρεστο με τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα

ούτε μπορούν οι βαθυγάλανοι κονδυλοφόροι να φέρουν λύσεις

Να περιμένουμε λιγάκι και να βελτιώσουμε το επίπεδο στο οποίο συζητάμε.

Με σένανε, το ξέρεις,

έχω κρυφό μεράκι …

Μέχρι τώρα ο ΣΥΝ μας έκλεβε ψήφους.

Εκανε διαχείριση αποκήρυξης του ΠΑΣΟΚ και σε τοπικό επίπεδο στηριζόταν ο υποψήφιος του ΣΥΝ ως το καλό παιδί.

Αχ και πόνο στην καρδιά…

Είναι σαφές ότι η κ. Παπαρήγα και η ανεύθυνη τυχοδιωκτική ομάδα γύρω από την ηγεσία του ΚΚΕ θέλουν έναν νεκρό (...)


Γλυκέ μου τύραννε

Η πειθαρχία τίθεται, πιστεύω, εκ των πραγμάτων

να μην ξημέρωνε

ετούτη τη βραδιά

Η στενότητα των χρημάτων δημιουργεί γκρίνια.

να μην πονάω πια.

Η κυβέρνηση πρέπει πάση θυσία να δημιουργήσει κοινωνικά αντίβαρα. Να ελαφρυνθεί η θέση των κοινωνικά αδύναμων, να υπάρξουν έμμεσες παροχές, με αύξηση ολοήμερων σχολείων που θα κάνουν συσσίτια, να αυξηθεί ο αριθμός των νηπιαγωγείων κ.ο.κ. Και βεβαίως, εκεί που θα είναι το τεστ της πολιτικής μας είναι ένα πολύ δύσκολο πεδίο, αυτό της ανεργίας.

Ο πόνος της αγάπης

είναι μεγάλο ντέρτι

και καίει σαν φωτιά

Ενδοκυβερνητικά προβλήματα είναι απολύτως φυσικό να υπάρχουν, θα υπάρξουν και στο μέλλον.

και μ' έκαψε κι εμένα,

Δεν μπορώ να σας πω αν είναι λόγω της κρίσης αλλά μία παροιμία λέει ότι ένα σπίτι δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένο αν δεν έχει λεφτά.

που αγάπησα εσένα

βαθιά μες στην καρδιά.

Δεν μπορώ εγώ να εκτιμήσω αν χρειάζεται ή όχι ανασχηματισμός. Να σας πω μόνο ότι επειδή 30 χρόνια είμαι βουλευτής όποτε μιλούσαμε για ανασχηματισμό ή για πρόωρες εκλογές μόλις σταματούσε η συζήτηση, άρχιζε ξανά ανασχηματισμός.


Γλυκέ μου τύραννε

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει πολλά στο επίπεδο της οικονομίας.

να μην ξημέρωνε

Από εκεί και πέρα, σε τι θα βοηθούσαν αυτές οι εκλογές; Δεν μας το εξηγεί κανείς.. Θα ήταν τουλάχιστον ανοησία του πολίτη που ήρε την εμπιστοσύνη του να θέλει να την ξαναδώσει

και όλη τη βραδιά

να σ' έχω αγκαλιά.

Εν πάση περιπτώσει, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα.

.

.

.

Υ.Γ. Τα λόγια του «έτσι»… είναι από μία ακόμα καταπληκτική συνέντευξη που έδωσε… στα Νέα….

(αν θέλετε να την διαβάσετε… να καυΛΛΛώσετε και εσείς… πατήστε εδώ)

Ακανόνιστη + Πάγκαλος = ΛΛΛΛΛove 4 eVerrrrr(T)…..

Και όμως γίνεται!!!!

"Παίρνω το καπελάκι μου....
και φεύγω!!!!!! " είπε....

...
....
Αραγε τι να απάντησε αυτός...
που έμεινε???

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

.

.

΄.

.

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι του Geof Kern...

Στο βυθό....

Είναι ωραία στο βυθό….
Δεν χρειάζεται να δουλεύω…
Δεν θα ζητιανεύω, το φαί…
δεν θα με χτυπάνε για να τρέχω…

Είναι ωραία στο βυθό…
Τα πόδια μου πια δεν πονάνε…
τα πέταλα σκουριάζουνε…
οι παρωπίδες πέφτουν…

Μέσα στο δροσερό υγρό…
αρχίζω να θυμάμαι ….
όλα όσα μου επιτρέπονται…
ανενόχλητα να ξεχάσω…

Την ομορφιά που ζωγραφίζανε...
τη δύναμη που προσελκούσε…
ανάλγητους κατακτητές…
να με αποκτήσουν…

Είναι ωραία στο βυθό….
Το μαστίγιο πια δεν πονάει …
χάθηκε μέσα στο νερό…
ή το έφαγαν τα ψάρια…
Τώρα φλερτάρουν…
με τα μάτια μου…

Βλέπω όμως με τη ψυχή μου….

Είναι ωραία στο βυθό…
νιώθω να με ξεκουράζει…
Από απαιτήσεις εγωιστών…
δικαιολογίες βιοπάλης…

Το αμάξι που στολίζανε…
με έφερε στο τέλος…
μιας διαδρομής πολύ σκληρής…
ανάποδης στη φύση….

Είναι ωραία στο βυθό…
άραγε, γιατί κολύμπησα….
γιατί θέλησα να φύγω???

Υ.Γ. Οσοι δεν μάθανε την είδηση... της θανατερής "ερωτικής' παραλίας....

πατήστε εδώ!

Υπερχρεωμένοι Πληθάριθμοι…..

Τα πρωτοσέλιδα μιλούσαν σήμερα….
για το ευνοϊκό νομοσχέδιο…
μιας «ευγενούς» πράσινης υπουργού….
Μπερδεύοντας τις διατάξεις…
τις περιπτώσεις… τις καταστάσεις…
για μία ανάσα αισιοδοξίας…
την ελπίδα πριν την χρεοκοπία…

Όμως…
Η ουσία παραμένει κρυμμένη…
από όλους εμάς τους υπερχρεωμένους…
από ελπίδα…από αισιοδοξία…
στον ρεαλισμό μιας υπαγορευμένης πραγματικότητας…

Τι συνέβη και χάσαμε τον δρόμο???
Πως φτάσαμε εδώ???
Έφταιξε ένας τραπεζίτης…
ένα πλαστό όνειρο με μικρά γράμματα στο τέλος???
Ή η ακόρεστη ελπίδα…
που έσβηνε κάθε αντικειμενικό δεδομένο…
φτιάχνοντας υποκειμενικές πραγματικότητες…
προορισμένες να μην αντέξουν το πρώτο crash-test???

Τι μας στοιχίζει παραπάνω…
ένα δάνειο για ένα γαμώ-σπιτο…
την "πρώτη κατοικία".....

ή φαντασίωση μίας φωλιάς…
μίας ασφαλούς "μήτρας"...

που ποτέ δεν θα αποκτήσουμε???

Και ποιόν άραγε συμφέρει...
η φωλιά αυτή να είναι καμωμένη από μπετά…
από τίτλους…από γαμώ-επιτυχία…
και όχι από ζεστή σάρκα…
από μιά απλή αγκαλιά???

Μίας κοινωνίας αλληλέγγυας…
που νιώθει την αδυναμία σου…
και την συγχωρεί…
Αισθάνεται την επιθυμία σου…
και θα την ενθαρρύνει…
χτυπώντας σε τρυφερά στην πλάτη…

κλείνοντας φιλικά το μάτι...

ελπίζοντας πάντα να την καταπλήξεις…
πραγματοποιώντας όσα ονειρεύεσαι???

Και γιατί όλα να τα περνάνε…
από έναν πλαστό λογαριασμό...
όταν οι αριθμοί είναι απλά σύμβολα…
με ακεραιότητα πλαστή???

Πότε ξεχάσαμε την ενστικτώδη αλήθεια…
ότι αποτελούμε μέρος ενός συνόλου…
είμαστε ένας πληθικός αριθμός (κλικ!) …
με άπειρες δυνατότητες και σχέσεις…
που υπαγορεύει μόνο η φαντασιακή οπτική???

Μας χειρίζονται όπως γουστάρουν…
ονοματίζοντας πάντα ένα μίζερο πλήθος…
αφόρητα περιορισμένο…
από το συμφέρον και τις ικανότητες τους…

Κρατώντας πάντα…
τον κοντόφθαλμο κανόνα…
του λαμπιρίζοντα εγωισμού...

και της αποτυχημένης μαλακίας…
μακριά από τον έρωτα ή την ουσία…

Ουσία δεν έχει η αυθεντία…
το επίπλαστο μιας ματαιοδοξίας…
Ότι παρουσιάζεται ως απόλυτη αλήθεια…
αλλά ό,τι νιώθουμε μες στη καρδιά μας…
ό,τι προσεγγίζουμε στα όνειρα μας…
όταν το περίγραμμα του «εγώ»…
χάνει τη συνοχή του…
και οι εικόνες την μονοσημαντότητα τους…

Υπερχρεωμένοι…
μπατιριμένοι…
εξαπατημένοι…
ή απλά απομονωμένοι???