Το κουτί....

Στήθηκαν κουτιά στους Δήμους…
να ρίξουμε μέσα ό,τι έχουμε ευχαρίστηση….
για την Αϊτή…

«Ένα μόνο ευρώ…από κάθε πολίτη…»
μας προτρέπαν…οι ταμπέλες…
αλλά τα κουτιά έμεναν άδεια….
Οι «πολίτες» ρέστοι….
από συμπόνια….και ευχαρίστηση…

Κάλυψαν τα κουτιά…
να μην φαίνεται ότι είναι άδεια…
Να μην φαίνεται η αδιαφορία….
που κρύβεται μέσα στις γενικεύσεις….
και απενοχοποιείται ξενδιάτρωπα στην ανωνυμία…

Ίσως δεν τα βρίσκει ο κόσμος…
σκέφτηκε κάποιος ρομαντικός…
και τοποθετήθηκαν εξωτερικά στο δρόμο….
σε κεντρικά σημεία….

Όμως… ενώ οι δικαιολογίες τελειώσανε…
τα κουτιά παραμένουν άδεια….

Γιατί?
Ισως μας διαφωτίσει ο παρακάτω διάλογος…
που άκουσα…και σας μεταφέρω…

Στην είσοδο του παλιού Δημαρχείου Καλαμαριάς…
δύο φρέσκοι 20χρονοι δημοτικοί αστυνομικοί…
γυρνάνε μούσκεμα από κάποια δουλειά….

-Ωχ… δεν βγάλαμε το κουτί….
-Εμείς πρέπει να το βγάλουμε και αυτό???
-Ναι.. έτσι γίνεται κάθε πρωί…
-Ωχ..καλά… έλα πιάστο….
-Ναι αλλά άμα το βγάλουμε… πρέπει και να το φυλάμε…..
-Να φυλάμε το κουτί??? Είσαι καλά???
-Ναι ρε… έτσι μας είπαν…
-Σιγά μωρέ.. ποιος θα το κλέψει?
-Μη το λες αυτό… πολλοί….
-Μα δεν έχει λεφτά….
-Έχει ρε κάτι ψιλά…
-Και θα κάτσουμε στη βροχή να φυλάμε το κουτί?
-Ένας μας πρέπει να κάτσει… είναι εντολή…
-Πλάκα με κάνεις….
-Όχι ρε…
-Θα κάτσω στη βροχή… εγώ για την Αιτή?
-Τι να σε κάνω ρε, που βρέχει? Χτες εγώ κάθισα όλο το πρωί…
Μούσκεμα έγινα….
-Μέσα στη βροχή?? Είναι μαλακία…εγώ δεν κάθομαι….
-Καλά… πάμε μέσα…και βλέπουμε….
Ίσως το βγάλει άλλος….

Το κουτί τελικά έμεινε μέσα…
και στις 4.30μ.μ. που πήγα να το φωτογραφήσω…
εξαφανίστηκε….
Ίσως να το έκλεψε κανείς…

από την είσοδο….
ίσως πάλι…

να το έκρυψαν κάπου βαθειά…
για την ασφάλεια των χρημάτων…
και των συνειδήσεων….
από τη βροχή…

βεβαίως βεβαίως….

Γιατί….
τίποτα δεν περισσεύει….
και όλα συνδέονται τελικά…
κατά ένα παράξενο και τρομακτικό τρόπο….

Όπως αυτό το ποστ…
με το ποστ της ecobubble….
που διάβασα… και θυμήθηκα τον διάλογο…

Τρομακτικές απειλές....

Ο απόλυτος φόβος είναι να μην τρομάζεις τελικά...

ούτε τον εαυτό σου.....

..

..

Τότε μόνο νιώθεις* χαμένος....

.

.

.

*αφήνω ένα παράθυρο...μπας...και....

φυσήξει καμία αύρα εκδίκησης....

να αλλάξει τη διάθεση....

(ποτέ το αποτέλεσμα....)

Παγετός….

Πάγωσαν από το κρύο….
ή από το φόβο???

Ήρθε άραγε η στιγμή???

.

Οι προβλέψεις γνωστές….
οι αντιστάσεις ενστικτώδεις…

μα πάντα το ίδιο αναποτελεσματικές….

Με το καλοριφέρ ανοικτό….
ντυμένοι κατάλληλα….

Όμως…ποτέ προετοιμασμένοι….

για αυτή τη προβλεπόμενη στιγμή…

Σιωπή αμηχανίας….

Κινήσεις μηχανικές….

Και ο Βαρδάρης εκεί….
φυσούσε…

για να δικαιολογεί το κρύο…

Επίμονος… συνήθης….
και τόσο μελοποιημένος….


Σαν όλους τους τεράστιους φόβους…
σαν καθετί φυσικό….

Ένα μικρό θαύμα….
η ψυχή ζητούσε…

να ζεστάνει το κρύο…
να κρύψει την αμηχανία…
να γλυκάνει τη σιωπή.....

με έναν αντιπερισπασμό…

Και το θαύμα ήρθε….
με την αιώνια ομορφιά….
που βρίσκεται πάντα στα απλά….

Μία παράταση… μία ανάσα…
μέσα στο χειμώνα που πονά….

Blogοπαραμυθάκι.....

Μια φορά και έναν καιρό…
ήταν ένα γκρίζο blog…
χαμένο στη blogόσφαιρα…
έρημο και σκοτεινό…
Δεν ήξερε καμία γνωστή γλώσσα….
και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει …
Προσπαθούσε να υποδεχθεί ....

με ένα χαμόγελο τους επισκέπτες….
όμως το χαμόγελο του…
δεν φαινόταν στο σκοτάδι….
Η μοναξιά του ήταν τόσο μεγάλη…
σχεδόν χαοτική…
που οι λέξεις ζαλιζότανε…
παθαίνανε υψοφοβία…
και χάνανε ένα ένα τα γράμματα τους…
που πέφτανε στο κενό….
Καμία λέξη δεν στέριωνε…
καμία ανάρτηση δεν έμενε….
και το blog έμενε μόνο και αδειανό…
να κλαίει με λυγμούς….

Μία μέρα άκουσε το κλάμα του τυχαία…
ένα μικρό περίεργο αγόρι….
που το φώναζαν Χαραλάμπη…
γιατί έλαμπε από χαρά…
Όταν το άκουσε στεναχωρήθηκε….
και μπήκε στη σελίδα του…
να διαβάσει γιατί κλαίει το μικρό blog…
Μαζί του πήρε και μία φιλενάδα του…
την μικρή πυγολαμπίδα….
τη γλωσσομαθή Κλαγκ…
Δεν βρήκε όμως τίποτα να διαβάσει….
και άρχισε να ζαλίζεται από το κενό….
Λίγο όμως πριν να πέσει μέσα του…
τον κράτησε η δυνατή Κλαγκ…
και αρχίσανε να πετάν….
Όπως πετούσαν στο σκοτεινό κενό….
η Κλαγκ έβγαζε φως….
το οποίο ενώθηκε με τη χαρά του Χαραλάμπη…
και ξαφνικά φώτισε όλο το blog….
Τότε επιτέλους φάνηκε το όμορφο χαμόγελο του ….
Η Κλαγκ… που μιλούσε όλες τις γλώσσες…
μίλησε με το μικρό blog…
και είπε στον Χαραλάμπη….
ότι έκλεγε από μοναξιά….
Τότε ο μικρός Χαραλάμπης προσφέρθηκε…
να καλέσει όλους τους μαγικούς φίλους του…
να του κάνουνε παρέα….
για να μην στεναχωριέται πια…
Φώναξε νεράιδες… ξωτικά….
πεταλούδες και γοργόνες….
και αυτές με την σειρά τους…
καλέσανε τους φίλους τους….
μέχρι που γέμισε το blog…
με χρώματα και όνειρα….
ιστορίες και αισθήματα….
και έκαναν ένα μεγάλο πάρτυ να το γιορτάσουνε….
Οι άνθρωποι ακούσανε τα γέλια…
σαν χαρούμενη μουσική….
και τρέξανε και αυτοί στο blog…
να μοιραστούνε τη φανταστική παρέα…
Τώρα η επικοινωνία ήταν εύκολη….
Υπήρχαν όλα τα πλάσματα της φαντασίας και του ονείρου να την διευκολύνουν…
και η χαρά ξεχείλισε….
απλώθηκε και αγκάλιασε τρυφερά…
όλες τις παιδικές ψυχές…
ακόμα και αυτές που κρυβότανε…
στη σοβαρότητα των ενηλίκων…
Και ζήσαμε εμείς καλά….
και το blog καλύτερα…..

Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή… αποτελεί τη συμμετοχή μου…
σε ένα παιχνίδι του Mahler… που αυτοπροσκαλέστηκα…
και είχε σαν σκοπό την παρουσίαση ενός καινούριου blog που μας εντυπωσίασε…

Το Blog αυτό… είναι το Ζήσε σ’ένα παραμύθι….
που ειλικρινά με εντυπωσίασε με την φαντασία και την τρυφερότητα του…
Όταν το διάβασα ενθουσιάστηκα τόσο...
που ήθελα να του κάνω ένα δώρο….
σαν αυτά που κάνει στους επισκέπτες του…
ένα παραμύθι…..

Πρωτογενείς αλήθειες...

Τα συμπεράσματα αυτά...
προέρχονται από την πανευρωπαϊκή πρόγνωση...
για τις επαγγελματικές ανάγκες μέχρι το 2015...
την οποία πραγματοποίησε....
το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ανάπτυξης...
της Επαγγελματικής Κατάρτισης (CEDEFOP)
....

Στις 140 σελίδες της έρευνας...

διαπιστώνει κανείς...

πολλές ανομολόγητες....

μέχρι σήμερα αλήθειες...

ενώ καταρρίπτονται μύθοι ....

που με άνεση και ευχέρεια....

εκστομίζονται ....

....

Για τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς....

σε συγκεκριμένα επαγγέλματα....

η έρευνα καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα:

....

Θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας...

στον πρωτογενή τομέα ....

αλλά και στον κλάδο της μεταποίησης προϊόντων....

και τη βιομηχανία (εργατικό δυναμικό)...

....

*Στη γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία....

και τις δασικές εργασίες...

θα χαθούν 43.000 θέσεις εργασίας...

μέχρι το 2010....

και άλλες 46.000 θέσεις μέχρι το 2015 ....

....

Μείωση δηλαδή 89.000 θέσεων!

...

Υπάρχει κανείς τώρα....

που να αναρωτιέται....

γιατί κλείνουν τους γαμω-δρόμους

οι αγρότες?????

..

..

Γιατί.... είναι αποφασισμένη....

η αποδεκάτωση τους!!!!

....

Πως θα ένιωθες άραγε εσύ που γκρινιάζεις...

αν... το μέλλον σε καταργούσε????

....

Και άραγε παίζει ρόλλο....

αν είχες κάνει στο παρελθόν...

ατασθαλείες????

...

Ηξερες το μέλλον???

Μπορούσες να το φανταστείς???

....

Κανείς δεν φαντάζεται...

το οργανωμένο αφανισμό του...

εκτός από τους ψυχασθενείς....

...

Μπες στη θέση τους....

και αν μπορείς γκρίνιαξε....

...

.

Εγώ δεν μπορώ...

το λέω....

..

.

.

*Αλλωστε έχω να μελετήσω...

και την εξωστρέφεια της Αριστεράς.....

...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Θετική σκέψη.....

Προχωράς στο δρόμο.....

και την εισπράτεις.....

Δεν διαρκεί όμως αρκετά......

Και αυτόματα απαντάς....
μονολογώντας σαν τον τρελό...
στον καημένο αισιόδοξο.....

"Αμ δε!!!!!...."

Αρχίζουν οι εκπτώσεις!!!

Αγαπημένη μου πιστωτική κάρτα….
σήμερα έχεις την τιμητική σου….

Αγόρασε μου σε παρακαλώ πολύ….
λιγότερο πόνο...

λίγη ανακούφιση….

λιγότερη θλίψη….
και λίγη ανθρωπιά...

από το παρακάτω site:
http://www.unicef.org/infobycountry/haiti_52423.html
.

.

Είναι πανεύκολο….
είναι αποτελεσματικό….
και στην τελική…
είναι απαραίτητο…..

Αφού γιορτάζουμε την επιστροφή…
των 14 ελλήνων….
που σώθηκαν….
(για τον 15ο δεν ανησυχούμε…
είναι σε κρουαζιέρα…..)

Ελα…
κάνε το θαύμα σου….
μετέτρεψε την καταναλωτική μαλακία…
σε ένα μπουκάλι νερό…
για ένα διψασμένο ορφανό….

το τραπεζικό σύστημα σε ένα παυσίπονο…
που θα ανακουφίσει έναν άστεγο….



Εστω... για ένα λεπτό….
(Τόσο χρειάζεται για να κάνουμε μία δωρεά….)

Εστω για τόσο λίγο…..

Υ.Γ. Και άλλοι αξιόλογοι οργανισμοί δέχονται δωρεές....

είναι όμως πιο δύσκολο... γιατί δεν έχουν την υποδομή....

Σε αυτό το site UNICEF...

είναι ειλικρινά πανεύκολο....

Πράγμα που σημαίνει...

ότι δεν έχετε

ΚΑΜΙΑΑΑΑΑΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ!!!!!!!

Τελική συμβουλή…

«Μη μιλάς….
Ό,τι έχεις να πεις….
γράφε το στο μπλογκ σου….
αλλά μη μιλάς…..»
είπε….

..

...

...και αυτό το μπλογκ….
ήρθε μάλλον στο τέλος του…..

Δεν γούσταρα ποτέ τα υποκατάστατα….
και ίσως εδώ έχουμε τελικά…
υποκατάστατο δράσης και επι-κοινωνίας….

Δεν ξέρω....

Πρέπει να το σκεφτώ….
σοβαρά….


Ως τότε… να περνάτε καλά….

.

.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩ,

για όλα!!!!!!!!!!!!!!

Υγρό παραλήρημα…

Μούλιασε στη βροχή, η λογική…

και μέσα σε παράκρουση….
ταξίδεψα… ψάχνοντας την σταγόνα…
που περιέχει λίγο από το σάλιο σου….

να τη φιλήσω….


Ίσως να είναι αυτή….
Ίσως αυτή η διπλανή…
προήλθε από τον ιδρώτα σου…

Θέλω να σε γλύψω….

Αυτή είμαι σίγουρη….
είναι δικιά σου….

Την ακολουθούν πάντα τα δάκρυα…

Strangers weren't we....

Scared to look into each other's eyes...

Το σκοτεινό φορολογικό μυστικό….

Τους είχε μπει στο μάτι από την πρώτη στιγμή…
Ήτανε πάντοτε κακόκεφος και ανάποδος…..
Αθυρόστομος και άγριος….
ο φόβος και ο τρόμος της Υπηρεσίας…

Μισούσε την δουλειά στην Εφορία…
αλλά την έκανε πολύ καλά…
χωρίς να μιλάει με κανέναν….
με αδέκαστη τιμιότητα…
και ανεπανάληπτο ήθος…

Όλοι τον μισούσανε γιατί διέφερε…
αλλά δεν είχαν τίποτα να του προσάψουν…
την παραμικρή παρατυπία…

Περιμένανε να βγει στη σύνταξη….
ακόμα 2 χρονάκια, όλοι λέγανε….
και ως τότε τον βάλανε σε ένα πολύ απόμερο γραφείο …
χωρίς πολλές σχέσεις με τους πολίτες…
μπόλικη γραφειοκρατική δουλειά…
χωρίς υπηρεσιακές "συνεργασίες"….

Διπλοεξέταζε όλα τα έγγραφα σχολαστικά…
και μόλις διαπίστωνε καμία μαμουνιά…
ίδρωνε, ανάσαινε βαριά…
μουρμούριζε δύο τρία λεπτά…
έπαιρνε φόρα και…
ορμούσε στο γραφείο του λαμόγιου…
Τον έπιανε από το λαιμό…
και του φώναζε:
«Θα σε γαμήσω, παλιοκαριόλη!!!!»

Κανένας δεν τολμούσε να απαντήσει…
και όλοι τρομοκρατημένοι τρέχανε….
να διορθώσουνε, βρίζοντας, το «λάθος»….

Όσο περνούσε ο καιρός…
έκανε περισσότερους εχθρούς….
δεν υπήρχε πια κανένας να τον χωνεύει….

Τρεις μήνες πριν συνταξιοδοτηθεί…
ανακάλυψε μία "μαύρη τρύπα"…..
ένα τεράστιο σκάνδαλο…
στο οποίο συμμετείχε η μισή υπηρεσία….

Το έψαξε πρώτα πολύ καλά….
γιατί ήταν άριστα στημένο….
και μόλις βεβαιώθηκε….
όρμισε σε έξαλη κατάσταση…
στο γραφείο του αρχιλαμόγιου….

Χωρίς να πει άλλο τίποτα…
τον έπιασε από τον γιακά….
και φώναξε….
«Θα σε γαμήσω, άτιμε!!!
Τώρα δεν μου γλυτώνεις!!!»

Το αρχιλαμόγιο όμως πρώτη φορά, δεν τρόμαξε…
γέλασε….και απάντησε ειρωνικά….
«Πώς θα με γαμήσεις κωλόγερε???
Θα πάρεις κανένα VIAGRA???»

Ένιωσε το έδαφος να χάνεται….
το πρόσωπο του να κοκκινίζει….
Το ήξερε πως δεν έπρεπε…
να υποβάλει όλες τις αποδείξεις …
ειδικά αυτές του φαρμακείου…
όμως… ο νόμος έτσι έλεγε…
και το αφορολόγητο το ήθελε….
γιατί τα έβγαζε πέρα τσίμα τσίμα….

.

.

Υ.Γ. Μήπως με την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης.....

να πιάσει τους αληθινούς φοροφυγάδες....

χάνουμε κάτι πολυτιμότερο???

Οπως την Ιδιωτικότητα μας???

Μήπως????

Υπουργείο Παιδείας ή Διακόρευσης????

Το Υπουργείο Παιδείας έχει στη σελίδα του….
downloads για μαθητές….

http://www.ypepth.gr/el_ec_page1819.htm

Τυχαία σήμερα ένας φίλος το άνοιξε…
να κατεβάσει ασκήσεις μαθηματικών…
για τον 13χρονο γιο του….

http://www.ypepth.gr/el_ec_page1937.htm

Πατάει πάνω σε ένα link….
και τι βλέπει????

Στην αριστερή στήλη διαφημίζονται Gay ταινίες…

Δεν ξέρει καλά αγγλικά…
και με ρωτά…..
«Μαρία τι είναι οι Gay ταινίες?»

«Ταινίες πορνό με ομοφυλόφιλους» απαντώ….
«Αποκλείεται…κάτι άλλο σημαίνει….
Μήπως χαρούμενες ταινίες???

Είμαι στο site του Υπουργείου Παιδείας…»
«Έρχομαι να δω… μήπως είναι γραμμένο αλλιώς...»

Πάω…και τι βλέπω????
Κάθε φορά που ανοίγαμε την σελίδα….
μία καινούρια διαδικτυακή "αμαρτία" …
μας προσκαλούσε…..

Και δεν έχω πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους…
Ειλικρινά…

Ούτε με την εκπόρνευση…

Ούτε με το ελεύθερο σεξ….

Αλλά….

αν έβρισκα τέτοια σελίδα….
στον υπολογιστή του παιδιού μου….
Θα γινόμουν ΦΟΝΙΑΣ….
Όχι του παιδιού μου φυσικά…
αλλά του ΑΝΕΥΘΥΝΟΥ ΑΛΗΤΗ….
στο Υπουργείο…..

ΝΤΡΟΠΗ ΡΕ!!!!!

ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!!!!!!!

*Θα μπορούσα να τρολλάρω το θέμα...
και να γελάσουμε.... όμως είναι σοβαρότατο.....
Δυστυχώς....