Esthetics of Eerieness...

Μία έκθεση : Esthetics of Eerieness... (κλικ!)

Ενός Μαγου : Henry Flynt (κλικ!)

Αφορμή για ταξίδι...

 στο γοητευτικό σύμπαν του παράδοξου...

 

No!

No sun—no moon!

^{No morn—no noon—}  

^{No dawn—no dusk—no proper time of day— 
No skyn—o earthly view —
No distance looking blue—} 

^{No roadn—o streetn—o "t'other side the way"
No end to any Row—
No indications where the Crescents go —
No top to any steeple—}

^{No recognitions of familiar people—
No courtesies for showing 'em —
No knowing 'em!
No traveling at all—no locomotion—}

^{No inkling of the wayn—o notion—
"No go"—by land or ocean—
No mailn—o post —
No news— from any foreign coast—} 

^{No parkno ring—no afternoon gentility —
No company—no nobility  —}

^{No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,} 

^{No comfortable feel in any member—} 

^{No shade, no shine, no butterflies, no bees,}  

^{No fruits, no flowers, no leaves, no birds, 
November!} 

by Thomas Hood (κλικ!)

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!

- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!

- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!

- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

Τα τοπία των δακρύων….

Στην απόγνωση το μυαλό δραπετεύει...

Παίζει ριψοκίνδυνο κρυφτό με τη θλίψη...

Ψάχνοντας ικανή  κρυψώνα  να ξαποστάσει...

Αυτό συνέβη και στην Rose-Lynn Fisher(κλικ!!!) 

Λίγο πριν την τρέλα ...

Θέλησε να βρει τι απομένει από την οδύνη...

Και αν υπάρχει περίπτωση...

 να δια-σωθεί...

Μάζεψε λοιπόν τα δάκρυα της…

Τα στέγνωσε κάτω από ένα  μικροσκόπιο…

Και ανακάλυψε έναν  νέο κόσμο…

Το τοπίο των δακρύων…

Κάθε δάκρυ είναι διαφορετικό…

Περιέχει  πληροφορίες και υλικά…

Από τον λόγο που το δημιουργεί…

Έχουμε δάκρυα χαράς…

Λύπης…

Συγκίνησης…

Ή και Μαγειρικής…

 Έχουμε ένα ολόκληρο κόσμο…

 Έναν ωκεανό … Στην ψυχή μας…

Και  απελευθερώνεται με μια μικρή σταγόνα…

Που μας οδηγεί …

σε νέους ανεξερεύνητους  τόπους…

Που παραμένουν όμως  πάντα…

Ο ίδιος , ο ένας…

Η σκοτεινή  γόνιμη γη…

 

Υ.Γ. Φτιάχνοντας αυτή την ανάρτηση… 

έμαθα για το ατύχημα στην Τουρκία(κλικ!)…

Και το μυαλό μου κόλλησε …

 σε αυτό το τοπίο των δακρύων …

στα έγκατα της γης της  πόλης Σομά…

Θα είχε μορφή ορυχείου?

Ασφυξίας?

 Κάρβουνα και απληστία???

Θα είχε ένα μέλλον απελπισμένο…

 μέσα στη μουτζούρα και την καπνιά???

Αποτυπώνεται τόση αναλγησία

Αποτυπώνεται τόση ντροπή??? 

Στεναγμοί μέσα εκεί και κλάματα και θρήνοι
ηχολογούσαν στον αέρα δίχως άστρα,
ώστ' ευθύς στην αρχή μ' εκάμαν να δακρύσω.