Στο βυθό....

Είναι ωραία στο βυθό….
Δεν χρειάζεται να δουλεύω…
Δεν θα ζητιανεύω, το φαί…
δεν θα με χτυπάνε για να τρέχω…

Είναι ωραία στο βυθό…
Τα πόδια μου πια δεν πονάνε…
τα πέταλα σκουριάζουνε…
οι παρωπίδες πέφτουν…

Μέσα στο δροσερό υγρό…
αρχίζω να θυμάμαι ….
όλα όσα μου επιτρέπονται…
ανενόχλητα να ξεχάσω…

Την ομορφιά που ζωγραφίζανε...
τη δύναμη που προσελκούσε…
ανάλγητους κατακτητές…
να με αποκτήσουν…

Είναι ωραία στο βυθό….
Το μαστίγιο πια δεν πονάει …
χάθηκε μέσα στο νερό…
ή το έφαγαν τα ψάρια…
Τώρα φλερτάρουν…
με τα μάτια μου…

Βλέπω όμως με τη ψυχή μου….

Είναι ωραία στο βυθό…
νιώθω να με ξεκουράζει…
Από απαιτήσεις εγωιστών…
δικαιολογίες βιοπάλης…

Το αμάξι που στολίζανε…
με έφερε στο τέλος…
μιας διαδρομής πολύ σκληρής…
ανάποδης στη φύση….

Είναι ωραία στο βυθό…
άραγε, γιατί κολύμπησα….
γιατί θέλησα να φύγω???

Υ.Γ. Οσοι δεν μάθανε την είδηση... της θανατερής "ερωτικής' παραλίας....

πατήστε εδώ!