
Η ομορφιά... βρίσκεται στην λεπτομέρεια....
είπε... και χαμογέλασε....
Η ομορφιά βρίσκεται όπου την ψάξουμε....
είπα... και μελαγχόλησα...
Γιατί μελαγχολείς πάλι??? ρώτησε....
Γιατί πρέπει να την ψάχνουμε....
Οταν είμαστε ευτυχισμένοι...
ποτέ δεν το κάνουμε...
απλά την βιώνουμε....
ή την προσπερνάμε...
Ενα βιδεάκι δώρο λοιπόν...
για όσους χρείαζονται επειγόντως...
λίγη ομορφιά...
και έχουν ξεμείνει....
όταν είμαστε ευτυχισμένοι την ομορφιά την νοιώθουμε μέσα μας, έξω μας, δίπλα μας, παραδίπλα μας. και την χαρίζουμε. την μοιραζόμαστε. όταν μοιάζει να μην είμαστε (τόσο) ευτυχισμένοι την χαρίζουμε και πάλι. την μοιραζόμαστε. μόνο που ξεχνάμε να την νοιώθουμε μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦλογισμένα μυαλα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέψεις γοργές????
Στην ομορφιά
Και πάλι δοσμένες!!!
Καλό Σαββατοκύριακο,φιλί!!
αχ τι όμορφη κάμπια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς πολύ θολές φωτογραφίες, αλλά δεν φταις εσύ. η μηχανή σου τα φταίει.
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό !!
g r
@b|a|s|n\i/a....
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα αισόδοξος....
:-)))
@αννα....
καλό σ/κ ποιήτρια μας...
:-))))
@greenάκο....
Που είναι οι κάμπιες οεο οεο οεο??
Μήπως έγιναν πεταλούδες τόσο καιρό???
Δεν φταίει καλό μου, η μηχανή μου... φταίει η οθόνη σου... που είναι αρχαία και γκουμούτσα....
(για να βλέπεις καλύτερα.. βγάλε και το σεμέν από πάνω... Το ντεκόρ.. το ξαναβάζεις μετά την χρήση...)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Σματςςςςςςςςςςς
Τέτοια ατμόσφαιρα τη χαλάς;
ΑπάντησηΔιαγραφήπές μου....
Τι ασχημο και αδειο τοπιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην εχει ενα αναψυκτηριο του Μαγγινα, ενα αυθαιρετο του Σουφλια, ,μια ροζ βιλλα εστω (για να μην με λετε μονοπλευρο) να ερθει να δειξει καπως...
Πανέμορφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ομορφιά των εικόνων σου και τη ζεστασιά των λέξεων που τις συνοδεύουν έχω να αντιπαραθέσω μόνον αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒουλιάζουν οι μέρες
Άγριο φως ξεγυμνώνει τα πράγματα
Κάτω από έναν αμείλικτο ουρανό
ένα μισοτελειωμένο ποίημα
ευδοκιμεί στη ζεστή ανάσα της μέρας
Γυρίζει ο χρόνος εικόνες παλιές
χλοϊζουν οι λέξεις
σε κατοικούν ψίθυροι και μορφές θολές
Πατώντας σε ρίζες του πόνου
ψηλώνεις σαν έρημο δέντρο
σε βοριάδες πικρούς
Για ποια Κολχίδα θα τραβήξεις πάλι
(Τάσος Κανάτσης, Ψυχανθή και μετέωρα, εκδ. Καστανιώτη, 2008)
JK
το ήξερα οτι η ομορφιά της ζωής είναι σαλιγκάρι... έρχεται με πολύ αργούς ρυθμούς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχααα!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ...
είδες τι μας κάνει η άνοιξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήο καθείς με την ομορφιά του.
:))
Συναχωμένη, με πονοκέφαλο! Ευτυχώς που μπήκα στο blog σου! Χρόνια μας πολλά και ήρεμα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε πάλι φιλενάς μ' έκανες να χαμογελάσω σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλή εβδομάδα!
from:tantoguanto