
Ο ήλιος είναι ζωντανός...
τα πόδια του πατάνε στη γη...
Με τα χρώματά του φτιάχνει τα μάγουλα
που κοκκινίζουν απ' τον έρωτα....
.
.
(από το Παρθένο Βουνό του Paul Eluard)
.
.
.
.
.
Υ.Γ. Συμβαίνουν τόσα πολλά...
που δυσκολεύομαι πια, να τα εκφράσω...
Κυρίως φοβάμαι κάθε λογική επεξεργασία...
ή πιθανό εξορθολογισμό....του παράλογου....
Οπότε αφήνω τον νου να ταξιδέψει...
σε πρωτόγονες πηγές αισιοδοξίας....
όσο ακόμα καταφέρνει...
να αναγνωρίζει τον Ολυμπο...
πίσω από τα σύννεφα...
.
.
.
Καλή εβδομάδα και σε εσένα, χάθηκες..., σίγουρα όχι αδικαιολόγητα αφού είναι πασιφανές και δίκαιο το υστερόγραφό σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ξεκινά κάτι για το φόβο, ρίξε μια ματιά και ακολούθησε αν θέλεις. Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα.
http://grfear.blogspot.com
φιλιά και καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχες φωτογραφίες
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για το υψιλογάμα,... ουδέν σχόλιον...
τουλάχιστον μοιάζει αυτές οι πρωτόγνωρες πηγές αισιοδοξίας να είναι αστείρευτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ καλή σου εβδομάδα. όμορφο χαμογελαστό μήνα. φιλιά πολλά.
Καλή εβδομάδα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ο ήλιος σα σκαντζόχοιρος φυτρώνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι καλα κανεις και αφηνεσαι,..σε πρωτόγονες πηγές αισιοδοξίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι έτσι κάνουμε πια λίγο-πολύ, κοριτσάρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-(
Τίποτα δεν μπορει να κρυψει τον Ολυμπο...
ΑπάντησηΔιαγραφή