Μνήμες πόνου….

Ο πόνος χαράσσεται στην μνήμη….
αλλοιώνει τα κύτταρα μας…
αφήνει ίχνη της πληγής…
*

Ξεπηδάει για να διεκδικήσει…
μέρος από τα όνειρα μας…
το ζεστό αίμα της καρδιά μας…
*

Ύπουλα ανατρεπτικός ο ρόλος….
των βιωμάτων μας…
προσπαθεί με τέχνη να μας αφαιρέσει…
κομμάτια του μέλλοντος μας….

Η θύμηση μίας ακίδας…
μίας βιαίας εισβολής….
στη σάρκα και στο μυαλό μας…
άραγε αρκεί?

*

Να μειώσει ένα δράμα…
που είναι πια σε όλους γνωστό…

*

αλλά η καρδιά θέλει…
να το ξαναζήσει…
σε έναν νέο οδυρμό….

Ερωτας, πλάνη ή ακίδα…
σε μία θολωμένη στιγμή?
*
Τα απομεινάρια μιας λαμπρής στιγμής….
που ζούσες σε ένα παλάτι…
εφήμερης ηλίθιας πλάνης…
μα τόσο μαγικής….
*

Το κτίσμα ολοκληρώθηκε….
τελείωσε ο σκελετός…
και έμεινε μόνο η πέτσα….
του άψυχου ψυχρού μπετόν…
*

Να αγκυλώνει τις ψυχές μας…
σε ένα ανθρώπινο κενό…
που ελπίζει να βρει το κέλυφος για την ζωή του…
σε ένα δημιούργημα πλαστό…
*

Είναι η μνήμη του πόνου…
άραγε ανατρεπτική???
Σε μυαλά που ξεφύγαν…
έστω για μία μόνο στιγμή???

*

*

*

.....και η μουσική υπόκρουση...

για τους ακουστικούς ή αναλφάβητους τύπους.....

Walk away and taste the pain..

Come again some other day...

Aren't you glad you werent afraid...

Funny how the price gets paid....

*