Μικρά απρόσμενα «θαύματα» …φανερώνονται στο πουθενά….
Μέσα στη μιζέρια, στο πάρκο από μπετόν…
με τις παλιές καπότες…
Εδώ και καιρό έβλεπα….μικρά περίεργα ραβασάκια…
σφηνωμένα σε διάφορα «παράλογα» σημεία...
Ποτέ δεν τα άνοιξα…απλά τα παρατηρούσα…
Ορισμένα τα φωτογράφησα…
Μου άρεζε ο περίτεχνος τρόπος…που είχαν διπλωθεί….
η σταθερότητα που είχαν σφηνωθεί…
και προσπαθούσα να μαντέψω…
τον δημιουργό τους…
Διασκέδαζα να φαντάζομαι…όσους περπατούσαν δίπλα μου…
σαν πιθανούς αυτουργούς...
και να εικάζω τι θα έγραφε ο καθένας τους...στο δικό του ραβασάκι….
πως θα το δίπλωνε με τα χέρια του…
και πως θα έκανε το «έγκλημα» στα μουλωχτά…
χωρίς να τον δει ποτέ κανείς μας…
Προχθές όμως…
δεν άντεξα…
Ενέδωσα στον πειρασμό…
Άνοιξα ένα ραβασάκι….
Είχε τοποθετηθεί πρόσφατα…
ίσως και πριν μισή ώρα…
Στο κομμένο δέντρο...
ίσως και πριν μισή ώρα…
Στο κομμένο δέντρο...
του τσιμεντένιου πάγκου…
που κοιμάται ο ζητιάνος…
που κοιμάται ο ζητιάνος…
Ήταν ένα δελτίο στοιχήματος…
που δεν είχε κερδίσει…
Ο μυστηριώδης άγνωστός…
χαμένος, απογοητευμένος…
ήλεγξε το αποτέλεσμα…
και έκανε ένα τσιγάρο…
που δεν είχε κερδίσει…
Ο μυστηριώδης άγνωστός…
χαμένος, απογοητευμένος…
ήλεγξε το αποτέλεσμα…
και έκανε ένα τσιγάρο…
Το πακέτο του, τελείωσε….
αλλά είχε ακόμα ένα….
Δίπλωσε περίτεχνα την πίκρα του…
και την έχωσε βαθειά….
δίπλα σε έναν ρόζο…
και την έχωσε βαθειά….
δίπλα σε έναν ρόζο…
και στο διπλανό κλαδί…
σφήνωσε…
το τελευταίο τσιγάρο… για τον ζητιάνο….
σφήνωσε…
το τελευταίο τσιγάρο… για τον ζητιάνο….
Ίσως να τον ανακούφισε...
ότι δεν ήταν ο μόνος χαμένος…
ότι δεν ήταν ο μόνος χαμένος…
*
*
*
Υ.Γ.Πιθανή μουσική υπόκρουση....
Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω
κι όταν γίνει η γόπα κέρασμα στο χάρο
όταν έρθει η ώρα και τόνε τρακάρω...
*
*
*
*
Τα στοιχήματα που κερδίζονται δε θα μάθουμε ποτέ, γιατί δεν θα τα παρατήσει κανείς στην τρύπα κάποιου δέντρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήδ
@δ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λες με ευγενικό τρόπο, φιλενάδα... πως πάντα χαμένοι θα είμαστε????
όχι βέβαια,
ΑπάντησηΔιαγραφήσου λέω, πως είναι πολλά τα χαμένα ραβασάκια, γιατί τα χαρούμενα λείπουν.
Κανένας δεν αφήνει ένα χαρούμενο ραβασάκι πίσω.
Δεν είναι όμως ένας ωραίος τρόπος επικοινωνίας;
ΑπάντησηΔιαγραφή@tanto.....
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ είμαι του ξεκάθαρου τρόπου επικοινωνίας....
Οχι ναι μεν αλλα... κτλ...
Ισως δεν γινομαι αρεστή σε όλους...
αλλά... πάλι...όσο και να το σκεφτώ... καταλήγω..
στο:" δεν γαμιέται??"
:-)))
γαμάτο το ποστ σου, πολύ μ' 'αρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή(περίμενα να δω πότε θα πεταχτεί κάτι σκουληκιασμένο, ευτυχώς έμεινες στο ραβασάκι.. :-Ρ )
@κουνελε....
ΑπάντησηΔιαγραφήμε έχεις παρεξηγήσει...αλλά όλως παραδόξως... με νιώθεις... γαμώ το....
:-)))))))
Μ' ένα γλυκό μειδίαμα παρατηρούσε
ΑπάντησηΔιαγραφήστο μπλογκ σου τα περίεργα τα ραβασάκια
αμήχανος τον πόθο προσπαθούσε
να σβήσει σαν τις γόπες σε τασάκια.
Θαυμάζοντας τον τρόπο που εστέκονταν
στο σύρμα διπλωμένα, σφηνωμένα
- Εγώ να τάχα βάλει, σκέφτονταν,
και να ’ χαν αποδέκτη εσένα.
JK
ΥΓ: Βλέπεις τι μου κάνεις; :-)
Καλά... για άλλη μια φορά η ξεχωριστή ματιά σου οργιάζει!
@JK....
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα καλά...
αλλά άσε το δούλεμα....
για το βλογ του σκυλούμπα...
Δεν με ξέρεις... δεν με ποθείς....
απλά ξεχνιόμαστε....
ή έστω το παλεύουμε....
με κάθε γαμημένο(ή διπλωμένο ή σφηνωμένο ή ό,τι θες) τρόπο....
Φιλιά.......
Σίγουρα δεν σε ξέρω όπως και συ εμένα. Και πιθανότατα να μη συναντηθούμε ποτέ, πουθενά. Αλλά γιατί μου απαγορεύεις τη μαγεία της (έστω μονοσήμαντης) σχέσης προς αυτό το είδωλο του εαυτού σου που καθρεφτίζεται εδώ μέσα , ανάμεσα σε εικόνες και λέξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήJK
Ααααααααααααχ!!!Τί σου κάνει η αγαμία!!!!Χαχαχαχαχα.....Πλάκα κάνω φυσικά :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@JK....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διαδικτυακο φαντασιακό δεν με αφορα...
:-(
@ανωνυμε...
πλάκα έχει που κάνεις σχόλιο περι αγαμίας... στις 3.43π.μ.
διότι...αν δεν είναι αγάμητος όποιος εκείνη την ώρα γράφει σχόλια...ποιός πούστης είναι?
γαμω-καλημερα...
απ΄ότι φαίνεται έχεις κόψει καπίστρι! και δυστυχώς δεν είσαι η μόνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος ιππευς!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήWow.....
Davidoff Black! Είναι και εκλεκτικός ο κουβανός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Κι εγώ αφήνω σχόλια στις 3:43 μωρέ!
κάθε φορά προσπαθώ να καταλάβω τι είναι πιο μαγικά. οι φωτογραφίες που βλέπεις και βγάζεις. ή οι λέξεις που τις συνοδεύεις. για μία ακόμα φορά απλά μαγεμένος. φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή@wert....
ΑπάντησηΔιαγραφήαγενή σχόλια????
αν ναι... να το κοιτάξεις..καλό μου...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@ b|a|s|n\i/a....
πάντα με τον καλό λόγο... γλυκέ άνθρωπε....
:-))))
ωωωωωωωω ακανόνιστη έχουμε κ κατακτήσεις βλέπω!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στο διπλανό κλαδί…
ΑπάντησηΔιαγραφήσφήνωσε…
το τελευταίο τσιγάρο… για τον ζητιάνο….
δεν βρίσκω λέξεις............