Το κεντρί....

Είχε τον νου του….
μόνο εκεί…..

Σε μια ρωγμή… καλά κρυμμένη….
....

....
Το μαύρο που την πλησίαζε….
τον φόβιζε…
τα βράδια τον τρομοκρατούσε….

Δημιουργούσε ύπουλα και άλλα κενά….
που εμφανιζόταν ξαφνικά ….
χωρίς να τα περιμένεις…..
Στην αρχή σαν αθώες χαραματιές…..
μετά γινόταν τρύπες…..

Τρύπες… υγρές και σκοτεινές…..


Δυσεπίλυτες νοητικές χαράδρες….


Διατάρασσαν την επιφάνεια…..

και κατέστρεφαν την τελειότητα…

που είχε το βλέμμα της όταν τον κοιτούσε….

....

...

Κάθε βράδυ τον στοίχειωναν τα χείλη της….
και τα πικρά λόγια που ανταλλάξαν…..
....

....

....
Βγήκε με ένα μακό, μες στην βροχή….
και πήρε μόνο τις μπογιές του…..

...
Πήγε στο σημείο που μαλώσανε….
μήπως και την ξορκίσει….

Ζωγραφίζοντας , εκείνη την στιγμή….
που είχε στο στόμα το κεντρί…..
που έχωνε στην καρδιά του…..
....

....

....

...

...

...

*Το παρόν είναι ένα παιχνίδι που ξεκίνησε….
από την ανάρτηση του Aerostatik……
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Το graffity…που μου έδωσε την έμπνευση….
βρίσκεται στην οδό Χιλής….
του Δήμου Καλαμαριάς….

....

...

...

....

....

....

....