Η ιδανική Δευτέρα....

Κρύωσε ο καιρός….
Γκριζάρισε το πρωινό….
Τα μπουφάν βγήκαν εσπευσμένα από την ντουλάπα…
το ίδιο και τα πουλόβερ… οι κάλτσες….
Οι κουβέρτες..... τα παπλώματα….
Όλα πήραν φθινοπωρινή διάθεση…
αμυντική, κατά του ψύχους…
μία αίσθηση βροχής…
ένα ρίγος….

ήρθε η Δευτέρα…..

Όχι… δεν θέλω να πάω στην δουλειά…

θέλω να μείνω στο κρεβάτι….
να με έχεις αγκαλιά…
να μου ζεσταίνεις την πλάτη…
Κάτω από το πάπλωμα
να νιώθω την ζεστή ανάσα σου…
Που και που να ξυπνάμε…
εναλλάξ…
να φιλάει ο ένας τον άλλον…
να με σκεπάζεις…
να σε σκεπάζω…
ένα φιλάκι στο λαιμό…
και μετά να κουρνιάζω…
να εφαρμόζω πλήρως στο σώμα σου…
να τρίβω τις πατούσες μου στις γάμπες σου…
να μου την λες που είναι παγωμένες....
αλλά να τις υπομένεις…
και να με ζεσταίνεις και να με προστατεύεις…
και να με αγαπάς…
Να έρχεται και ο σκύλος μου….
να συμμετέχει στην αγκαλιά…
να τον έχω στην κοιλιά μου…
να τον χαϊδεύουμε μαζί…
και να γουργουρίζουμε…
ευχαριστημένοι…
Τα τηλέφωνα να κτυπάνε…
μαζί με τα ξυπνητήρια…
αλλά να μην απαντάμε…
και να ξαναγυρνάμε στο χουζούρι μας…
ήσυχοι… ήρεμοι….
ευτυχισμένοι….

Άραγε θα το ζήσουμε ποτέ αυτό???
Ή το ξυπνητήρι θα μας προσγειώνει πάντα???

Υ.Γ. Πουτάνα βιοπάλη.....