Μιά κλεμμένη υπόκλιση….

Έκλεψα μία εικόνα που τα είχε όλα…
Σκοτεινή ένταση ψυχρής απειλής…
ενώ έκλεινε παιχνιδιάρικα το μάτι…
και έταζε επίπλαστα την ηδονή…

Σχηματιζότανε στον κόλπο…
η αυριανή μας καταιγίδα…

μα το βλέμμα έψαχνε την ελπίδα…
και κρεμάστηκε δειλά…
από το κομψό φεγγάρι…
που ταξίδευε θερμά…
σε φόντο αποχωρισμού…

Ο ήλιος δεν μας ζεσταίνει πια….
έφυγε μακριά, στους άλλους…

χρωματίζει όμως το δειλινό…
μέχρι να υποκλιθεί…
γλυκά η μέρα…

και να σε φιλήσω….
ώστε να πάρω μέσα μου....

τους εφιάλτες….

.

.